Hoe hou je te midden van alle grote en snelle veranderingen in een transitie overzicht en grip? Hoe voorkom je chaos en stuurloosheid? Veel mensen doen dat door steeds harder te werken.

Het kan ook anders. Op het moment dat je je vraagstuk kunt zien als partner en leert werken met de informatie die daarin besloten ligt ontstaat er meer overzicht en kan de volgende stap zichtbaar worden. Ik neem jullie mee in een werksessie met een programmateam.

Gezamenlijk plan

Er is heel hard gewerkt aan het opleveren van een gezamenlijk plan dat de regio vooruit moet helpen in de transitie van ziekte naar gezondheid als uitgangspunt. Dit moet nu verder handen en voeten gaan krijgen in een werkagenda. Maar het programmateam geeft aan onvoldoende overzicht te hebben en niet precies te weten hoe de volgende stap er uit gaat zien.

Ik vraag ze met materialen de huidige situatie neer te zetten, een soort 3D plattegrond van de gezamenlijke opgave te maken. En daarbij ook zichtbaar te maken wie erbij betrokken zijn en hoe die zich tot de opgave en elkaar verhouden.

Ik vraag ze om ook de krachten die hier op inwerken met materialen zichtbaar te maken. Als het beeld staat gaan ze op zoek naar de informatie die in dit beeld beschikbaar is door er vanuit verschillende perspectieven naar te kijken. Vanuit elk perspectief ziet het beeld er anders uit, maar leg ik ze ook andere vragen voor, waardoor ze veel nieuwe inzichten krijgen.

Beeld veranderen

Met die inzichten in gedachten vraag ik ze om zonder nadenken, snel en intuïtief het beeld te veranderen en er daarbij op te vertrouwen dat hun handen weten wat ze moeten doen. In no time staat het tweede beeld. Vervolgens gaan ze in gesprek over de veranderingen en komen zo tot inzichten welke stappen ze als team, maar ook binnen hun eigen werksituatie kunnen zetten.

Tot slot vraag ik de deelnemers welk inzicht zij hieruit meenemen, wat dat van ze vraagt en wat ze daar concreet mee gaan doen. Had ik die laatste vraag aan het begin van de werksessie gesteld, dan hadden zij al deze informatie niet tot hun beschikking gehad. Het heeft ze geholpen om de opgave buiten zichzelf zichtbaar te maken en er van een afstand naar te kunnen kijken.

Getuige ook de opmerking van één van de deelnemers:  "Ik zie nu dat mijn insteek niet goed werkt en weet nu wat me wel te doen staat! Dank je wel!"